از همان روزی که دستهای حضرت قابیل
گشت الوده به خون حضرت هابیل
ادمیت مرده بود گرچه ادم زنده بود
از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختنند
ازهمان روزی که باشلاق و خون دیوار چین را ساختند
ادمیت مرده بود گرچه ادم زنده بود
بعد هی دنیا پر از ادم شد و این اسباب گشت و گشت
سالها از مرگ ادم هم گذشت
ای دریغا ادمیت برنگشت
قرن ما قرن مرگ انسانیت است
سینه دنیا از خوبیها تهی است
درباره این سایت